Rozdział 20

- Jesteśmy! - Niall uśmiechnął się do mnie. Mój żołądek wywinął fikołka. To było dość dziwne uczucie. Nie byłam w ciąży, bo zwyczajnie jestem jeszcze dziewicą. Nie miałam też okresu. Poczułam intensywny ból w całym ciele, gdy pomyślałam o chłopaku z lokowanymi włosami. Starałam się go ignorować, nawet mi to wychodziło przez ostatnie kilka miesięcy. Nie pomyślałam o nim ani razu aż do dziś. Odsunęłam myśli na bok i weszłam do szkoły. Szkoła to istne pole bitwy. Było to gigantyczne liceum ze zbyt dużą ilością irytujących nastolatek. Wiem wiem, też jestem nastolatką. Ale od kiedy byłam niewolnicą przez kilka lat, opuściło mnie nieco plotek na temat gwiazd itd. Straciłam kilka nastoletnich lat służąc jakiemuś gościowi. Pracowałam dla niego od kiedy miałam 16 lat, do 18. Straciłam swoją Sweet Sixteen. Naprawdę nie mogłam się jej doczekać, wyczekiwałam jej od lat.

Weszliśmy do szkoły i poszliśmy w dwie różne strony. Po prostu nasze szafki były daleko od siebie. Ale byliśmy w jednej klasie, co było plusem. Miałam jeszcze kilku przyjaciół w mojej klasie. Miałam Ellie i Allie. Ellie miała długie, kasztanowe włosy i była cholernie piękna. Allie była bardziej chłopczycą. Miała długie, brązowe włosy sięgające jej jakoś za biust.

Gdy podeszłam do mojej szafki, na korytarzy zobaczyłam Michaela i Louisa kłócących się. Szybko przedostałam się tam by ogarnąć sytuację. Michael był następnym bad boyem ze szkoły. Jednak był w innym gangu. Gorszym od gangu Louisa. Michael i jego "kumple" brali okropne narkotyki i okradali różne miejsca. To trochę przerażające. Michael i Louis nigdy się nie dogadywali, z tego co wiem.

- Louis, kumplu. - Michael uśmiechnął się głupawo. - Po prostu powiedz mi, do kogo był ten liścik miłosny. - spojrzałam na niego z odrazą i na moje nieszczęście, zobaczył mnie.

- O, spójrzcie. To ta niewolnica. - zaśmiał się. - Chodź do mnie i zrób mi pieprzone pranie. Oh czekaj. Jesteś jakimś innym typem niewolnicy? Seks niewolnicą? Jeśli tak, to nawet lepiej!

Poczułam ogromną złość gotującą się we mnie. Wraz ze złością, ogarniał mnie też smutek. Poczułam, że zaraz się popłaczę. Choć nie mogłam. Muszę być silna. Muszę przestać być prześladowana. Muszę być choć raz coś zrobić. Muszę się bronić.

- Michael, przekroczyłeś pierdoloną linię. - Louis warknął na niego. Michael zaśmiał się. Wtedy spojrzał znów na mnie jakby oczekując odpowiedzi.

- J-ja nie by-łam s-seks niewolnicą. - powiedziałam niewyraźnie.

Jebać moje życie. Poważnie, niech mnie zabiją. Scarlett co ty gadasz? O boże.

- Mogę cię nią uczynić. - Michael uśmiechnął się uwodzicielsko podchodząc trochę bliżej. - Nieważne. Bądźmy szczerzy. Pieprzyłaś się ze swoim właścicielem, tak, babe?

Chciałam coś powiedzieć, ale słowa nie mogły się wydostać z moich ust.

- Spierdalaj. - powiedziałam z napięciem w głosie. Mimo tego jak byłam przerażona. Ale nie musiał o tym wiedzieć. Zrobił udawaną przerażoną minę. Teraz wszyscy z najstarszych klas gapili się na nas. Nagle znikąd usłyszałam Irlandzki głos, mówiący twardo.

- Michael wypierdalaj stąd. Nie dokuczaj jej więcej. Albo przysięgam na boga, zabiję cię.

Spojrzałam na Nialla. Niall posłał mi spojrzenie, które miało znaczyć "chodź tu". Z dziwnym przeczuciem odeszłam od Michaela i przytuliłam Nialla.

- Dziękuję. Ale nie musiałeś tego robić..
- Ależ musiałem, Scar. Stroił sobie żarty z twojego bycia niew-
- Jest w porządku. - uśmiechnęłam się. - Ale dziękuję, kocham cię.

Michael zaśmiał się, klasnął w dłonie i podszedł bliżej do Nialla i mnie. Niall zauważył, że zbliża się do nas. Niall przesunął mnie za siebie opiekuńczo.

- Aw. Spójrzcie. Love birds. Jak cholernie uroczo. Niall, jesteś martwy. Przyjdź na tyły budynku po szkole. Albo skrzywdzę twoją ukochaną. Twoją cenną, małą Scarlett.

- Dobrze. Nie dbam o to. Tylko nie dotykaj jej swoimi brudnymi łapami. Obiecujesz? - spytał Niall.
Michael posłał mu przerażający uśmieszek.
- Oczywiście, że obiecuję.

RING RING RING 

Zadzwonił dzwonek, a korytarz w sekundę opustoszał. Wszyscy popędzili do swoich klas, ja i Niall też.

-

- Witajcie. Dzisiaj będziemy pracować nad grupowym projektem. Dziewczęta z dziewczętami, chłopacy z chłopakami. Żadnych wygłupów. Po trzy osoby w grupie. Do dzieła. - powiedziała Pani Winter.

Niall spojrzał na mnie rozczarowany, zrobiłam to samo. Ale na szczęście byłam w grupie z Allie i Ellie. Dzięki bogu, że byliśmy wszyscy w jednej klasie.

Kilka minut po tym jak zaczęliśmy pracować nad projektem naukowym Allie zaczęła mówić o walce.

- Wiesz, że Niall zostanie zabity, no nie? - powiedziała cicho, malując. - Tak dosłownie będzie martwy. 

Zaśmiałam się z jej uwagi. 

- Nie zginie, Allie... Micheal nie zabiłby Nialla. 

Allie i Elle popatrzyły na siebie. 

- Nie wiesz co Micheal robi ludziom.. prawda? - spytała Ellie. Spojrzałam na nią zmieszana. Wiem, że Micheal walczy z ludźmi. I wiem że ich okrada. Ale chyba ich nie zabija? Na pewno nie jest aż taki popieprzony. 

- Rok temu prawie zabił Keifer podczas walki - powiedziała Ellie. Moje serce stanęło. Naprawdę jest taki zły? Naprawdę skrzywdziłby Nialla tak bardzo? Wiem, że Micheal jest zły i tak dalej. Ale czy naprawdę jest na tyle zły żeby kogoś zabić? 

KONIEC DNIA

Zadzwonił dzwonek aby iść do domu. Moje serce stanęło. To oznacza, że zaczyna się walka. Wybiegłam z klasy żeby wrócić do domu. Niall miał mnie odwieźć do domu, więc musiałam oglądać walkę. Albo ją zatrzymać. Kiedy chwyciłam za plecak usłyszałam okrzyki dobiegające z tyłu. Wybiegłam przez drzwi i obeszłam szkołę dookoła żeby ich znaleźć. I Znalazłam. Cóż. Zauważyłam duże kółko wokół nich. Zrzuciłam plecak i pobiegłam w kierunku ludzi. Usłyszałam głos Micheala. Nie wiedziałam, co mówił. Ale to sprawiało, że wszyscy znów zaczynali krzyczeć. 

Wepchnęłam się do pierwszego rzędu i ujrzałam Nialla i Micheala którzy dopiero zaczynali walczyć. 

- Przestańcie! - krzyknęłam. 

Wszyscy włącznie z Michealem i Niallem spojrzeli w moją stronę. Micheal zaśmiał się i uderzył Nialla, co sprawiło, że skrzywił się z bólu. To uderzenie sprawiło, że poczulam się okropnie. Przypomniało mi o moim wcześniejszym życiu. Poczułam, że zaraz zwymiotuję. Odepchnęłam ludzi i podbiegłam do Nialla żeby mu pomóc. Nikomu to nie pomogło. Dwóch facetów odciągnęło mnie od Nialla. Najgorsze było to, że postawili mnie na przeciwko niego. Dlatego, żebym mogła oglądać całą walkę. Ale nic nie mogłam zrobić. Nie mogłam się ruszyć ani krzyczeć.

Michael podszedł i złapał mnie za policzek.

- Jesteś przecież przyzwyczajona do takiego traktowania, tak?

Zmusił mnie bym spuściła głowę.
Kto, do chuja, robi to w szkole?

Michael zaśmiał się z próby wstania Nialla. Nagle Niall walnął Michaela w brzuch, ten przewrócił się, ale szybko wstał. 

- To wszystko co możesz? - powiedział Michael przewracając Nialla i kopiąc go w twarz i brzuch. Wściekłość gotowała się we mnie. Wyrwałam się tym mężczyznom i podbiegłam do Nialla. Jego twarz była cała we krwi. Jego koszulka była też lekko rozdarta na boku. 

- Dobrze się czujesz? - zapłakałam. Oczy Nialla zamigotały. Zrozumiałam, że muszę go szybko zabrać do szpitala. Zanim zdążyłam pomyśleć jak to zrobię, Michael uderzył mnie w plecy. Nawet nie zabolało tak bardzo.

- Dziwka. - powiedział.

Zaśmiałam się i uderzyłam go prosto w twarz. Co właściwie nic mu nie zrobiło, ale sprawiło że się bardzo zdenerwował. 

- Chłopcy, bierzcie ją. - powiedział twardo. - I zabierzcie do samochodu. 

Odrzuciłam wszelkie myśli i spróbowałam uciec im. Niestety nie byłam zbyt szybka, więc złapali mnie za ramiona od tyłu. Prawie się przewróciłam, ale złapali mnie. 

- To nie będzie bardzo bolało. - powiedział jeden z nich. 

I wtedy odpłynęłam.

-

- Daj mi taśmę klejącą. - usłyszałam znajomy głos. Powoli otworzyłam oczy i zobaczyłam kilka łańcuchów. Co do cholery?

- Obudziła się. - powiedział ten sam głos. Rozpoznałam go. To był głos Michaela. Spanikowałam i rzuciłam się do ucieczki, ale byłam przywiązana do wysokiego muru. Czy ja śniłam? Gdzie byłam?

- Shh. Spokojnie. - Michael uśmiechnął się głupawo. - Będzie dobrze.

Jego przerażający głos sprawił, że zadrżałam. Faktem też jest, że miałam na sobie tylko ogromną, over sized koszulk- czekaj. Gdzie moje ubrania? Jestem nadal dziewicą? Czy zostałam zgwałcona?

- Gdzie ja jestem? - spytałam.

Michael i jego kilku przyjaciół z gangu uśmiechnęli się.

- Będziemy się z tobą dobrze bawić.

---

Bangarang, no i jest 20 rozdział.
Szczerze bardzo mi się on podobał, Wam pewnie też :)
Jeśli tak - KOMENTUJCIE.
Jeśli nie - TEŻ KOMENTUJCIE :D

A co do pomocy w tłumaczeniu, zostały dwie osoby, jedna została wyrzucona.

---