Rozdział 6

Nagle coś mignęło mi przed oczami. Zobaczyłam Harry'ego, piekielnie zawzięcie uderzającego tego faceta, który gadał do mnie. Ugh, poczułam się źle. Powiedziałam mu przecież, żeby sobie poszedł.. Myślę, że po prostu chciał porozmawiać.. To przecież nic złego.

- Harry! - krzyknęłam - Proszę, przestań!
Jednak on zignorował mnie i dalej bił tego gościa po twarzy. Nadal nie miałam pojęcia, czemu nie chciał żebym rozmawiała z kimkolwiek. Może był zazdrosny? Nie, to głupio brzmi.
Po dobrych pięciu minutach walki z nim, przestał. Tamten facet nawet nic mu nie zrobił! Harry szybko złapał mnie za rękę i wypadł z domu jak burza. Poszliśmy do auta.
- Myślałem, że powiedziałem ci, żebyś z nikim nie rozmawiała? - powiedział, a ja spuściłam wzrok.
- Wiem.. Ale on tylko.. My tylko.. Harry, powiedziałam tylko jedno słowo. W ogóle, dlaczego się przejmujesz?
- Słuchaj. Nie przejmuję się.. Przyzwyczaj się po prostu. - powiedział. - I dlatego nie pozwalam ci chodzić w miejsca publiczne, bo tylko zwracasz na siebie uwagę.
Zaczynałam wariować. On jest zbytnio dramatyzuje. Ja tylko rozmawiałam. Przecież nie rozmawiałam z nim o tym, że może mnie wziąć by żyć z nim w jego wielkim zamku, i żyć razem długo i szczęśliwie.
- Słuchaj Harry, może i jestem twoją niewolnicą, ale nie jesteś moim ojcem. Mogę rozmawiać z kim chcę, dopóki jestem w domu Ed'a, bo on nie akceptuje niewolnictwa. - Harry spojrzał na mnie.
- Zamknij się.
- Dobrze! Ale, czy Lucy idzie z nami czy.. - zapytałam
- Nie. Sprzedałem ją tamtemu facetowi. Chciał ją. Ale dziś wieczorem dostanę niewolnika. Ma na imię Rick.

**

Zatrzymaliśmy się pod wysokim, czarnym budynkiem. Wyszli z niego dwaj wysocy mężczyźni trzymający też raczej wysokiego, młodego mężczyznę za nadgarstki. Usta miał zaklejone czarną taśmą, a jego twarz wyglądała na pobitą..bardzo.
- Zostań w samochodzie, Scarlett. - Harry powiedział wychodząc z auta. Powoli zapadłam się na swoim siedzeniu, gdy usłyszałam krzyki jakiegoś mężczyzny. To pewnie był Rick. Kilka minut później drzwi się otworzyły i zobaczyłam Harry'ego, wrzucającego Rick'a do samochodu. Wyglądał na przerażonego. Współczułam mu.
- Cześć. - powiedziałam szybko. Spojrzał mi prosto w oczy.
- Hey.
- Więc, ty jesteś Rick? - spytałam. Kiwnął głową.
- Yeah, a ty?
- Scarlett, ale mów na mnie Scar.
Chciał coś jeszcze powiedzieć, ale Harry wsiał do samochodu i spojrzał na niego
- Nie waż się nawet z nią rozmawiać.
- Już to zrobiłem, idioto.
Harry prędko odpalił silnik, i szybko pojechaliśmy do domu. Harry był wkurwiony. Łatwo tracił nad sobą panowanie.

Gdy tylko dotarliśmy na miejsce, złapał mnie za ramię i wciągnął do domu, zostawiając Rick'a zamkniętego w samochodzie.
- Scarlett, nie możesz z nim rozmawiać. Nigdy. Rozumiesz? - wykrzyczał
- T-tak, sir.. - jeśli mam być szczera.. kłamałam. Wiedziałam, że zaprzyjaźnię się z Rickiem. Sprawiał wrażenie miłego, i wyglądał przyjaźnie.

Rick's P.O.V

Harry wziął Scarlett do domu. Próbowałem się wydostać, ale nie mogłem. Wszystko było zamknięte. Ten dzieciak Harry, jest chujem. Co z nim, kurwa, nie tak?!

Kilka minut później, Harry wrócił na zewnątrz. Otworzył drzwi i kazał mi wyjść. Wszedłem do domu i pobiegłem na górę do dużego pokoju. Zobaczyłem Scarlett siedząc na kanapie na dole, piszącą coś w dzienniku. Tak myślę.

- Tutaj zostaniesz. Obowiązuje tu kilka zasad. Pierwsza, robisz wszystko co ci powiem. Druga, nigdy nie rozmawiasz ze Scarlett. Trzecia to taka, że nigdy nie próbujesz uciec stąd..Scarlett jest tu od kilku lat i nigdy nie próbowała uciec, więc bierz z niej przykład.
- Ależ tak, panie Harry. - powiedziałem z sarkazmem. Zacisnął dłoń w pięść i uderzył mnie w brzuch. Nie bolało aż tak.. Ale zwróciło moją uwagę. Wziąłem moją torbę i posortowałem rzeczy w niej. Nie było ich dużo. Miałem dwa t-shirty, jedną parę jeansów i jedne Vansy.

Ogarnąłem też mój pokój. Chwyciłem zdjęcie ze mną i moją rodziną i włożyłem do szuflady w moim biurku. Nie widziałem się z moją rodziną..z trzy lata. Strasznie za nimi tęsknię. Nienawidzę niewolnictwa. Dlaczego to wszystko nie może się skończyć.. To jest straszne, niszczy ludziom życie, ktoś musi to wreszcie zakończyć.

---

Mam nadzieję że rozdział się podoba :D
Dziękuję, baaardzo za tyle wyświetleń i miłych komentarzy ♥
Btw, wiem, krótki jest ten rozdział, ale serio, niedługo będą dłuższe :3
xx

---