Rozdział 15

Scarlett's P.O.V

Ew liceum. Ale może przynajmniej poznam nowych przyjaciół. Miałam mnóstwo kumpli gdy miałam szesnaście lat. Zastanawiam się, gdzie teraz są. Prawdopodobnie nie żyją. Na samą myśl przeszły mnie dreszcze. Nienawidziłam swojego życia. Wolałabym wrócić do bycia niewolnicą tylko dlatego, że nienawidzę zmian.

- Oh.. okej.. - powiedziałam. - Więc.. mieszkasz tu tylko ty, albo..?

Zayn kiwnął głową.
- Yeah... tylko ja.

- Twój pokój jest tam. - powiedział zaprowadzając mnie do pokoju. Był koloru jasno fioletowego, łóżko było jasno czerwone. Był też telewizor, garderoba i szafa. Nie dało się też nie zauważyć ładnego balkonu wychodzącego na stronę ulicy. Ładny widok..

- Dzięki. - powiedziałam. - Kiedy jedziemy na zakupy?

- Za jakieś pięć minut. Zejdź na dół gdy będziesz gotowa. - odpowiedział mi. Pokiwałam głową i usiadłam na łóżku. Było dziwne. Przyzwyczaiłam się do mojego starego łóżka. Po pięciu minutach usłyszałam krzyk Zayna, bym wychodziła już. Zbiegłam ze schodów i zobaczyłam go, sięgającego swoją kurtkę. Po tym wsiedliśmy do samochodu i nasza zakupowa przygoda się zaczęła. Ha

=

Robiliśmy zakupy przez jakieś trzy godziny. Mogę powiedzieć, że Zayn zmęczył się ciągłym chodzeniem w tą i z powrotem do samochodu by odłożyć torby. Zayn chyba jest bogaty..bo chodziliśmy do wszystkich drogich sklepów i pozwalał mi kupować co tylko zechcę. Można powiedzieć że skorzystałam z tego.

- Więc.. To wszystko? - spytał odpalając samochód. Pokiwałam głową.
- Yeah, Panie Malik. Dzięki.

Uśmiechnął się. - Nie ma problemu. Gdy tylko wrócimy do domu, będę musiał zapisać cię do liceum. Więc gdy mnie nie będzie, będziesz mogła urządzić jakoś swój pokój tym co kupiłaś, ok?

- Yeah. Zrobię to. - odpowiedziałam. - Jeszcze raz dzięki.

=

Gdy dotarliśmy do domu Zayn znów wyszedł i pojechał do liceum. W sumie nie byłam aż tak przerażona tym by zacząć tam chodzić. Może znajdę nowych przyjaciół. Nie wiem, po prostu staram się myśleć pozytywnie. Zaniosłam wszystkie torby do mojego pokoju. Zajęło mi to jakieś 10 minut, zanim je tu przytaszczyłam.

Otworzyłam garderobę i umieściłam tam wszystkie ciuchy. Ta garderoba jest przeogromna. To była wielka garderoba do której można było wejść, miała miliony wieszaków. Piętnaście minut zajęło mi wieszanie ubrań, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Szybko podbiegłam do drzwi.

- Dzień dobry panie Malik, mam tu p- Oh. Scarlett? - spytał bardzo znajomy chłopak. Niall! Co on tu robi? Otworzyłam szerzej drzwi i pozwoliłam mu wejść do środka. - Co ty tu robisz? - spytał.

- Zayn mnie zaadoptował. Teraz tu mieszkam. - Zachichotałam. Wszystko zmieniło się tak szybko. Jeszcze wczoraj byłam niewolnicą, a teraz jestem..czyimś dzieckiem. Dość śmiesznie.

- Oh. Yikes. Jest wredny, co nie? Zawsze się drze, gdy nastolatki mu wchodzą na podwórko. Albo wyprawiają imprezy w domu obok. - odpowiedział.

Posłałam mu porozumiewawcze spojrzenie i zaczęłam mówić.
- On jest.. Dość surowy. Niekoniecznie od razu wredny. Muszę po prostu jakoś sobie z nim radzić przez kilka lat, aż skończę liceum i pójdę do koledżu. Wtedy będę mogła się wynieść. - Niall uśmiechnął się.

- Do jakiego liceum idziesz?
- Do tego po drugiej stronie bloku. Nie wiem jak się nazywa. Zayn nigdy mi nie powiedział. - odpowiedziałam.
- Oakland High. Też tam chodzę. Na którym roku jesteś?
- Chyba ostatnim. Nie jestem pewna. Ja i Zayn myśleliśmy o pierwszym albo ostatnim, przez ostatnie parę godzin gdy byliśmy na zakupach. - powiedziałam mu. - A ty? Na którym jesteś?
- Ostatnim. To jest cholernie epickie. Nie musisz właściwie nic robić, bo nauczyciele są gówniani. - zaśmiał się. Więc ja też się zaśmiałam. Sposób w jaki on się śmieje, sprawia że chce ci się śmiać. Na dodatek czasami parska, co jest przezabawne.

- Lepiej sobie pójdę, zanim wróci Zayn.. Więc daj mu to. To jego poczta. Przypadkowo ją dostałem. Powiedz mu po prostu że jakiś chłopak zatrzymał się na parę sekund by ci to dać. I powiedz mu że ma na imię Josh. Zayn mnie serio nienawidzi, więc gdyby się dowiedział że cię odwiedziłem.. Jeszcze bardziej by mnie znienawidził. Porozmawiamy jutro, w szkole? - spytał.

- Pewnie, Josh. - zaśmiałam się. - Papa.

Pomachał do mnie zanim zamknęłam za nim drzwi. Nadal nie mogłam ogarnąć się przez jego śmiech i akcent. Były idealne.

Powoli weszłam do góry po schodach, do swojego pokoju.

Mój pokój był idealny. Byłam z siebie szczerze zadowolona. Jakoś dziesięć minut później usłyszałam otwierające się drzwi.
- SCARLETT, WRÓCIŁEM. - wrzasnął Zayn. - MAM COŚ DLA CIEBIE!

Myśl o dostaniu czegoś sprawiła że w mgnieniu oka znalazłam się już na dole, podekscytowana. Zayn siedział na kanapie z torbą Apple. Zastanawiałam się, co mi kupił. Powoli otworzyłam pudełko. To był iPhone 4s. Nareszcie, mam swój pierwszy telefon. To było krępujące, bo nie wiedziałam jak się tym posługiwać.

- Dziękuję, panie Malik. - uśmiechnęłam się.
- Nie ma za co, Scarlett. Oh, i jesteś w ostatniej klasie. - powiedział.

Pokiwałam głową i pobiegłam schodami do mojego pokoju, z szerokim uśmiechem na twarzy. Ja i Niall jesteśmy na tym samym roku, razem. Mam jednego przyjaciela.

Po jakichś dziesięciu minutach wreszcie nauczyłam się jak go używać. Chcę zdobyć numer Nialla, bo jedynym numerem jaki na razie mam jest Zayna i jest to nieco żenujące. Spytam go jutro o numer.

=

- Obudź się Scarlett. Czas do szkoły. - Zayn powiedział niskim, ochrypłym głosem, który przypomniał mi o Harry'm. Powoli wstałam i się uszykowałam.

A/N: Tutaj outfit [KLIK] :) Oki, wracajcie do czytania. x

Założyłam sweter, czarne spodnie, do tego jasnobrązowe kozaki i dość spora, brązowa torebka, w której znalazł się mój iPhone, perfumy, tampony, szczotka, maskara, błyszczyk, gumki do włosów, portfel, długopis, lotion i mazak.

Poszłam do łazienki i zaczęłam się malować. Nałożyłam trochę podkładu, korektora, różu, jasnoróżowe cienie na powieki, eyeliner i tusz do rzęs. To pierwszy raz, gdy wyglądałam naprawdę ładnie.

Zrobiłam sobie zdjęcie i zeszłam schodami na dół, Zayn akurat przygotowywał jajka i bekon. Nawet ładnie pachniało. On umie gotować. Po dziesięciu minutach zjadłam śniadanie, a Zayn odwiózł mnie do szkoły. oboje wyszliśmy z auta i poszliśmy do wejścia. Weszliśmy do sekretariatu.

- Jak ci na imię, młoda panno? - spytała wysoka, czarnoskóra kobieta.
- Scarlett May Belle. - odpowiedziałam, ale Zayn mnie poprawił. - Scarlett May Malik.

Fakt. Wcześniej moje nazwisko brzmiało Belle. Ale Zayn chyba oficjalnie zmienił mi nazwisko, od kiedy jestem jego córką.

- Twoja klasa jest po prawej stronie korytarza, a twoja wychowawczyni to pani Winter. - poinformowała mnie. Podziękowałam jej i wyszłam. Szybko znalazłam klasę, po czym zapukałam do drzwi. Wysoka, ruda kobieta otworzyła mi.

- Ty jesteś Scarlett? - spytała mnie.
- T-tak.. - wymamrotałam w odpowiedzi. Wszyscy gapili się na nas, co sprawiło że strasznie się zestresowałam. Przebiegłam wzrokiem po klasie, znalazłam Nialla na końcu sali, uśmiechającego się do mnie.

- Idź zająć sobie miejsce. Jesteśmy w klasie chemicznej. Tutaj masz swój zeszyt. Oh, czekaj, masz już swoją szafkę? - spytała mnie, a ja pokręciłam głową. - Nie, proszę pani..

Kiwnęła głową i poszła szukać kluczy w swoim biurku.
- Niall, pokaż jej gdzie jest jej szafka. - powiedziała pani Winter podając mi klucz.

---

Wow, nareszcie rozdział 15.
Mam nadzieję że Wam się spodoba :)
A przy okazji, nawet nie wiecie jak strasznie was przepraszam.
Za to że tak długo nie dodaję rozdziałów, ale zrozumcie mnie, tak jak Wy,
chodzę do szkoły i rzadko mam czas by spędzić kilka godzin przed kompem by przetłumaczyć rozdział :/
Mam nadzieję że nie straciłam moich czytelników :C
Okażcie swoje wsparcie komentarzami :3
KOCHAM WAS
xx

---