Rozdział 16

- Dobrze, prze pani - zaśmiał się - z wielką chęcią jej pomogę.

Zarumieniłam się i wyszłam z klasy z książką w dłoni. Niall szedł za mną.
- Więc. Jesteśmy w tej samej klasie? - spytałam. Niall kiwnął głową.
- Czy to nie wspaniałe? - zachichotał. - Oczywiście że jest, nie musisz odpowiadać!
Przekręciłam oczami starając się nie wybuchnąć śmiechem. Szliśmy oboje, dopóki Niall nie krzyknął.
- Znalazłem! Gdzie moja zapłata?
- Oj, Ty nie jesteś ważny, zapłaty nie będzie. - zaśmiałam się. Niall wiedział, że żartuję i zaczął udawać płacz. Ten chłopak jest nieobliczalny.

Gdy otworzyłam moją szafkę, włożyłam tam moje książki i torbę. 434. To kod do mojej szafki. Muszę go zapamiętać.

- Więc.. Pewnie już musimy wrócić do klasy? - spytałam. Niall znowu się zaśmiał i pokręcił głową.
- A teraz powiedz mi, czemu mielibyśmy wracać do klasy, i to gdy jest otwarty bar z mrożonymi jogurtami?

W tym momencie śmiałam się chyba najmocniej w życiu. Niall zauważył że zaczęłam się śmiać. Za dużo się śmiejemy. Ale było fajnie. On sprawia, że myślisz, że wszystko w życiu jest.. ok. Jest cudowny.

- A jak niby wydostaniemy się ze szkoły, bad boy'u? - zażartowałam stojąc przed drzwiami wyjściowymi. Niall wskazał na kafeterię.
- Tam są drzwi, którymi można wyjść na zewnątrz i nie ma tam teraz nikogo.
- Przecież nauczycielka się dowie że uciekliśmy. - powiedziałam trochę zmartwiona. Nie chciałam mieć kłopotów już w pierwszy dzień. Tym bardziej nie chciałam mieć przechlapane u Zayna.
- Połowa klasy nie wróciła, gdy spytali czy mogą iść do łazienki, Scar.


Scar.
Tak nazywał mnie Harry.  Kiedy tylko o tym pomyślałam, pojawiły się miliony innych myśli. Sposób, w jaki formowały mu się dołeczki w policzkach kiedykolwiek coś mówił albo się śmiał. Sposób w jaki patrzył, kiedy się martwił lub był smutny. Jego głos. Był jak słodka melodia. Nagle przypomniałam sobie, że jest w więzieniu na dwa lata i prawdopodobnie nie będę mogła się z nim zobaczyć dopóki go nie wypuszczą. Może Zayn albo Niall mogliby zrozumieć moją sympatię do Harrego... Może Niall... na prawdę nie wiem.

- Scarlett? - spytał Niall. - Wszystko ok?
Otrząsnęłam się z moich myśli i uśmiechnęłam.
- Oh. Tak, wszystko w porządku Niall. Pójdziemy na ten jogurt czy nie?
Niall uśmiechnął się i wybiegliśmy ze szkoły. Kiedy biegliśmy Niall zaczął mówić.
- Chodź, mój samochód jest tam - powiedział cicho. Oboje podbiegliśmy do samochodu i ruszyliśmy w stronę Yoghurt Mountain.

=

- A więc... Wiem, że pewnie nie będziesz chciała o tym gadać, ale... Byłaś niewolnicą? - Niall spytał wkładając łyżeczkę jogurtu do buzi. Nieśmiało kiwnęłam głową.
- Przez dwa lata.
- Jasna cholera. Dwa lata? Czemu nie uciekłaś? Czyją niewolnicą byłaś? - spytał Niall. - Przepraszam... Wiem, że pewnie jesteś jeszcze w szoku, po tym wszystkim... Jestem po prostu ciekawy.
Uśmiechnęłam się do niego.
- Nie szkodzi... Nigdy nie uciekłam, bo mam tatuaż, mówiący do kogo należę. Miał też taki specjalny płot, mógł Cię uwięzić na kilka godzin i dzwonić. Yeah... A należałam do Harry'ego Stylesa. Nie współczuj mi. Teraz czuję się świetnie i tylko to się liczy.

Niall potrząsnął głową.
- Nie mogę w to uwierzyć... To okropne, Scar... Nie wiedziałem tego o Tobie. - powiedział spoglądając mi głęboko w oczy. Odwzajemniłam nieśmiało spojrzenie, ale szybko odwróciłam wzrok. Nie mogę nic do niego czuć. Nie mogę.

Ale wtedy pojawiła się myśl, w mojej głowie, mówiąca...

Czemu nie? 

To prawda. Nie mam żadnego powodu, by go nie lubić. Jest słodki i zabawny.

- Więc.. mówisz że Zayn jest fajny? - spytał Niall.
- Jest spoko. To znaczy, nie jest Św. Mikołajem. Ale jest spoko. Zabiłby mnie, gdyby widział mnie uciekającą ze szkoły. - zaśmiałam się. Niall też.
- Mnie też nienawidzi, bo tańczyłem na jego podwórku. Po pierwsze, to było wyzwanie, bo graliśmy w butelkę. Po drugie, byłem trochę pijany. Haha.

=

- Więc co chcesz teraz robić? - spytałam.
- Chcę wrócić do szkoły. Nie chcę stracić całego dnia... Ale musimy to kiedyś zrobić. - odpowiedział mi. Zgodziłam się z nim i wróciliśmy do szkoły. Wzięłam mój plan lekcji i spojrzałam na niego.
- Na którą lekcję idziemy? - spytałam.
- Czwartą.
Kiwnęłam głową.
- Mr. Robinson... Historia. Klasa nr 113. Czy on jest fajny?
- On nic nie uczy! Tylko włącza film i idzie spać.
Zaśmiałam się.
- Świetnie. Po prostu świetnie...

=

- Pa Niall. Do zobaczenia później. - uśmiechnęłam się, gdy zadzwonił dzwonek. Niall pomachał do mnie, a ludzie zaczęli wybiegać z klas. Straciłam widok na niego. Westchnęłam i zaczęłam chodzić po szkole w poszukiwaniu klasy. Po jakichś pięciu minutach znalazłam ją i weszłam do środka.

- Cześć... Jestem Scarlett May B- Malik. Jestem nowa. - uśmiechnęłam się. Starałam się być najbardziej przyjazna jak tylko mogłam.

- Słyszałem o tobie. Możesz usiąść obok... Um... Louisa. Louis podnieś rękę.
Cała klasa gapiła się na mnie gdy szłam w jego kierunku. Louis zachichotał. Miał na sobie czarny t-shirt i snapback. Nie dało się też nie zauważyć mnóstwa tatuaży. Wyglądał na bad boy'a, nie chciałam mieć z nim nic wspólnego.

- Cześć kochanie. - uśmiechnął się głupawo. Zignorowałam go i słuchałam, co mówił nauczyciel o filmie, który chciał nam zaraz puścić. Kilku chłopaków z rzędu przede mną zaczęło śmiać się z Louisem z czegoś. Szczerze, nawet nie chciałam wiedzieć z czego.

- Kochanie. - Louis powiedział jeszcze raz. - Wiem, że mnie słyszysz.

Obróciłam się w prawo i spojrzałam na niego.
- Czego chcesz? - spytałam dość niegrzecznym tonem. Louis lekko się zaśmiał, jego kumple też.
- Zadziorna. - powiedział jeden z nich.
- Jak Ci na imię, kochana? - uśmiechnął się.
- Co Cię to obchodzi? - odezwałam się.

Twarz Louisa zrobiła się czerwona, zacisnął dłonie w pięści, ale szybko się uspokoił.
- Słuchaj, dziwko. Chcę się z Tobą komunikować.

- Scarlett. - wymamrotałam.
- Co? - spytał.
- Mam na imię Scarlett.
- A ja Louis. - uśmiechnął się. - Miło Cię poznać, Scarlett.

---

BANG! :D
No i jest, 16 rozdział.
Wiem, znowu strasznie późno..
Musicie mi wybaczyć, po prostu.. Ten brak czasu robi swoje.
A poza tym staram się poprawiać wszystkie oceny :/
Btw. 
Komentujcie, powiedzcie czy Wam się podoba rozdział iii
czy jesteście #TeamHarry, #TeamNiall, a może #TeamLouis? :D

Przy okazji mam malutką prośbę, byłoby miło gdybyście czasami
wpadali na mojego bloga z wierszami. Wiem, nie jestem zajebista w pisaniu wierszy,
ale staram się :3 http://destroya-destroya.blogspot.com/

---